در حالیکه پایونیر هنوز نمیخواهد بپذیرد که نسل آیندهٔ دستگاههای سرگرمی درون خودرو باید کارپیوتر (رایانهٔ درون داشبورد خودرو) باشند، اولین دستگاههای چند رسانهای غیر مکانیکی (بدون سیدیگردان) خود را در روز ۶ ژانویهٔ ۲۰۱۰ در سیئیاس (نمایشگاه لوازم الکترونیک) در لاس وگاس نوادا معرفی کرد.
بعنوان نقطهٔ تحولی در تاریخ دستگاههای پخش چند رسانهای (نام مدلها با پیشوند MVH شروع میشوند)، این مدیا سنترها با محدودهٔ وسیعی از منابع صوتی و تصویری مانند کارتهای حافظهٔ اسدی، دستگاههای ذخیرهٔ یواسبی، پخشکنندههای رسانهٔ قابل حمل، آیپاد، و آیفون سازگار هستند.
انواع بلوتوثدار شامل پایونیر MVH-P8200BT برای بازار امریکا، پایونیر MVH-8200BT برای بازار اروپا، و مدل آسیایی پایونیر MVH-8250BT هستند. مدلهای بدون بلوتوث نیز بترتیب MVH-P8200، MVH-8200، و MVH-8250 هستند. جالب است بدانید این دستگاهها در بازار ژاپن تحت آرم کاروزریا عرضه نمیگردند.
شمارهٔ مدلهای اروپایی و آسیایی پیشوند «P» ندارند، به این معنی که اتصال آیپی-باس در آنها ارائه نمیشود. آیپی-باس روش اتصال سنتی پایونیر برای امکان اتصال برافزاهای (دستگاههای افزودنی) مختلف به دستگاه اصلی پخش صوتی/تصویری است؛ دستگاههای افزودنی مانند تعویض کنندهٔ سیدی (CDX-P1280/CDX-P680)، ورودی کمکی (CD-RB10)، مبدل یواسبی (CD-UB100)، مبدل بیسیم بلوتوث (CD-BTB200)، و مبدل میانای آیپاد (CD-IB100II). این طور که بنظر میرسد، این بار تصمیم به دوشیدن آن چند دلار از امریکاییها نیست.
این دستگاهها مجوز نمایهٔ سینمای خانگی با ابعاد ۷۲۰×۵۷۶ را در تاریخ ۹ دسامبر ۲۰۰۹ از شرکت دیواکس (نزدک: DIVX) گرفتند. امکاناتی که من در آنها دوست دارم شامل اینهاست: برابرساز (ایکووالایزر) گرافیکی ۸ باندی، ۳ دست خروجی آرسیای ۴ ولت، چراغانی کلیدهای پنل و تصویر پسزمینهٔ قابل انتخاب از میان ۱۱۳ رنگ، فرمانای چرخندهٔ ۷ جهته، و در پایان، طراحی خیالانگیز و جذاب آن.
اتصالپذیری
این افزاره آیپاد/آیفون را بخوبی هدایت میکند. با استفاده از کابل الحاقی یواسبی+صدا+تصویر پایونیر CD-IU50V، صدا/تصویر از طریق درگاه ورودی کمکی ۳٫۵ میلیمتری ۴ قطبی به پخش منتقل میشود—کدگشایی در خود آیپاد/آیفون انجام میشود، بنابراین صدا همانکههست میماند—و آیپاد همزمان توسط یواسبی کنترل میشود. بنابراین میتوانید همه چیز را از روی فرمان خودرو هدایت و کنترل کنید.
درگاه ورودی کمکی ۳٫۵ میلیمتری ۴ قطبی روی قاب پخش (بدون استفاده از درگاه یواسبی-ای)، بدون داشتن کنترلی بر آنچه پخش میشود، میتواند برای اتصال انواع تلفنهای همراه نوکیا که مجهز به خروجی ۳٫۵ میلیمتری ۴ قطبی صوتی/تصویری هستند (نوکیا ان۹۷، نوکیا ۵۸۰۰ اکسپرسمیوزیک، نوکیا ان۹۵ ۸گیگابایت، نوکیا ان۹۵، و غیره) و دیگر موبایلها و پیامپیهای (پخش چندرسانهای قابل حمل) مجهز به درگاه مشابه بکار رود—برای این کار، تنها باید یک کابل الحاقی ۳٫۵ میلیمتری ۴ قطبی تیآرآراس دو سر نر دستوپا کنید.
بخشهای اسدی و یواسبی در قسمتهایی از عملکردشان از یک تراشهٔ مشترک استفاده میکنند، بنابراین تمام مزاحمتها و دردسرهایی که در یکی از آنها دیده میشود، گریبانگیر دیگری نیز هست؛ مانند عدم پشتیبانی از هارد دیسکهای قابل حمل/کارتهای حافظهٔ فلش پارتیشنبندی شده، عدم پشتیبانی از هارد دیسکهای قابل حمل/کارتهای حافظهٔ فلش قالببندیشده با فرمت انتیافاس، و عدم پشتیبانی از قالب تصویری امپی۴ اچ.۲۶۴ (ایویسی امپگ-۴). غیر از اینها و غیر از اینکه بگونهای ملالآور با صفحات بالاپر که در هنگام عدم امکان پخش قالب پروندهٔ چندرسانهای پشتیبانی نشده به تصمیمگیری شما نیاز دارند، اسدی/یواسبی بسیار عالی کار میکند. در این حالت، شما همچنین میتوانید یواسبی اماسسی (کلاس افزارهٔ ذخیرهٔ جمعی یواسبی) را برای اتصال موبایل یا پلیرتان بکار برده، محتوای حافظهٔ فلش/دیسک سخت آنرا مرور کرده، و از میان پروندههای امپی۳، دبلیوامای، ایایسی، و ایویآی دیواکس، پروندهٔ مورد علاقهتان را پخش کنید. از شکاف اسدی که پشت قاب نیمه جدا شونده قرار دارد نیز میتوانید برای پخش پروندههای چند رسانهای فوقالذکر استفاده کنید. من متعجب بغرنج بودن امکان مرور پروندهها از روز ارائهٔ ویژگی لیست هستم، بقول جرمی «جزا» کلارکسون «چقدر میتونه سخت باشه؟»
اسدی یا اسدیاچسی
لوگوی اسدیاچسی روی پنل دستگاه حک نشده است و دفترچهٔ راهنمای مصرفکننده بهوضوح قید کرده است این دستگاه اسدی با بیشینهٔ ظرفیت ۲ گیگابایت با قالب فیزیکی مشخصهٔ ۱٫۱ را پشتیبانی میکند، که با توجه به این شما ممکن است فکر کنید اسدیاچسی (اسدی مشخهٔ ۲٫۰) پشتیبانی نشدهاست. برای یک محصول پشتیبانی کنندهٔ اسدی امروزی، عدم پشتیبانی اسدیاچسی (Secure Digital High Capacity، با بیشینهٔ ظرفیت ۳۲ گیگابایت) بسیار آزاردهنده است. این در حالی است که نسل آیندهٔ اسدی بنام اسدیاکسسی (Secure Digital eXtended Capacity، با بیشینهٔ ظرفیت ۲ ترابایت) در سیئیاس ۲۰۰۹ رونمایی شد. اما برخلاف اظهار پایونیر، این دستگاه اسدیاچسی را واقعاً پشتیبانی میکند.
وقتی یک تولیدکننده محصول خود را دستکم میگیرد خیلی عجیب است، اما من اسدیاچسیهای با قالببندی فت۳۲ مختلفی با ظرفیتهای ۴ گیگابایت، ۸ گیگابایت، و ۱۶ گیگابایت از انواع کلاسهای ۲، ۴، و ۶ از تولیدکنندگان مختلفی مانند سندیسک، سیلیکون-پاور، ترنزسند، پاناسونیک، کانن، نوکیا، و کینگستون را آزمایش کردم و MVH-8250BT توانست همهٔ آنها را بشناسد و بدون هیچ مشکلی همهٔ ظرفیت آنها را بخواند.
چیزهای آزار دهنده
میخواهم در مورد این دستگاهها عیبجو و خردهگیر باشم، چرا که نمیخواهم شاهد وجود این ایرادها و اشکالات در نسل بعد باشم. حواستان باشد هیچ کدام از تولید کنندگان لوازم صوتی خودرو—شامل الپاین خودنما—در مجموع حتی نزدیک به موفقیتهای پایونیر هم نشدهاند، بنابراین وجود نقص در محصولات پایونیر برایم واقعاً عذابآور است.
- قاب نیمه جدا شونده—چیزهایی که دوست ندارم، یا بهتر است بگویم اعصابم را خرد میکند، با این قاب پنل جدا شوندهٔ تکهای مثلاً ضد سرقت شروع میشود. اگر «برای افزایش راحتی خیال» طراحی شده است، چرا از اول به خودشان زحمت ندادند و آنرا کاملاً جدا شونده طراحی نکردند؟ با جایگزینی جعبهٔ سنتی حمل و نقل قاب برداشته شونده، پایونیر یک کیف پارچهای (به سبک همیان دینار و درهم) در اختیار خریداران MVH-8250/MVH-8250BT قرار میدهد که به نظر ناکارا، ارزان، و پستارزش میآید.
- عدم پشتیبانی جریانیابی صدای بلوتوث—یک محصول الکترونیک بلوتوثدار معقول باید جریانیابی و هدایت صدای بلوتوث را پشتیبانی کند، که در انواع بلوتوثدار این خانواده از محصولات (MVH-P8200BT/MVH-8200BT/MVH-8250BT) این پشتیبانی وجود ندارد. آنها تراشهٔ قابل اطمینان خود—بکار رفته در ردهبالاهای قدیمی DEH-P980BT/DEH-P9800BT/DEH-P9850BT/DEH-P810—را کنار گذاشته و بسراغ فرانسویها رفتهاند و مانند همیشه، مزخرفترین و ارزانترین تراشه را از میان موجودی پروت انتخاب کردهاند، بنابراین نه ای۲دیپی و نه ایویآرسیپی هیچکدام پشتیبانی نشدهاند. ای۲دیپی یا نمایهٔ توزیع پیشرفتهٔ صدا میتوانست براحتی برای جریان یافتن موسیقی استریو از گوشی تلفن همراه بلوتوث به هد یونیت مورد استفاده قرار گیرد و در همان حال ایویآرسیپی یا نمایهٔ هدایت از راه دور صوتی/تصویری نیز شما را قادر میساخت موسیقی در حال پخش را از هد یونیت هدایت کنید. به این ترتیب در انواع بلوتوثدار این هد یونیت تنها بر کارهای سلولار خود تسلط دارید.
- کمبود یک درگاه یواسبی در پشت—همیشه شکایاتی از شکستن افزارههای یواسبی در اثر برخورد دست راننده یا مسافر با افزارهٔ فلش یواسبی که به داخل درگاه یواسبی جلویی پنل فرو شده شنیدهایم. از آن گذشته، در خودروهای دارای درب تاشو برای قسمت سامانهٔ صوتی (مانند سیتروئن زانتیا)، این درب هنگامی که حافظه درون درگاه است بسته نمیشود، و بدتر از آن، اگر خودرو در چالهای جانانه بیافتد، درب فنری با سرعت بسته میشود و افزارهٔ یواسبی را گردن میزند. برای افراد محتاط، درگاه یواسبی در پشت هد شایستهتر است. کمبود درگاه یواسبی در پشت هد یونیت در صورت استفاده از دیسک سخت قابل حمل مشهودتر است.
- کمبود درگاه ورودی کمکی در پشت—درگاه ورودی کمکی در جلوی پنل است، درست در کنار درگاه یواسبی، و دلیل آن این است که کابل یواسبی/صوتی/تصویری رابط میانای آیپاد (صوتی/تصویری) و آیفون پایونیر (CD-IU50V) در یک سر دو اتصال دارد: یک جک ۳٫۵ میلیمتری تیآرآراس ۴ قطبی، و یک یواسبی-ای. بنابراین اگر یک آیعقبمانده نباشید و بخواهید پخشکنندهٔ قابل حمل «عادی»تان را با درگاه ۳٫۵ میلیمتری به هد خودرو وصل کنید، مجبور به بکار بستن روش زشت و شلختهٔ کابلهای عبور کننده از روی داشبورد میشوید.
- عدم پشتیبانی قالب پروندهٔ تصویری امپی۴ اچ.۲۶۴ (ایویسی امپگ-۴)—متأسفانه این یک کارپیوتر (رایانهٔ شخصی داخل ماشین) نیست، خودم این را میدانم، ولی با داشتن ماتروسکا ویدیو (امکیوی) در سیاههٔ انتظار، نیاز به پشتیبانی امپی۴ اچ.۲۶۴ (ایویسی امپگ-۴) ضروری مینماید، البته اگر راست میگویند و این دستگاه پخش چندرسانهای را برای بچههای دیروز-رانندههای امروز ساختهاند.
- نسبت صفحهٔ سرهمبندیشده—یکی دیگر از مواردی که بنظر خام و غیر استادانه مینماید، صفحهٔ نمایش خانوادهٔ MVH-8250 است. این پخشهای چندرسانهای دارای صفحهٔ نمایش تیافتی ماتریس پویای عریض با نسبت ۱۶:۹ (۱٫۷۷۸:۱) هستند. بسیار خوب، چیزی اشکال ندارد، نه هنوز. اگر به شما بگویم ۱۶:۹ نیست چطور؟ توضیح زیر را بخوانید:
دفترچهٔ مشخصات فنی میگوید سری MVH-8250 دارای ۱۴۴۰×۲۴۰ یا ۳۴۵٬۶۰۰ پیکسل است. خوب این—به نوعی—یک دروغ است؛ از آنجا که آنها رسمی دارند مبنی بر این که زیرپیکسلهای قرمز/سبز/آبی (ترانزیستورهای فیلم نازک) را جداگانه بشمارند. پس بیاید ۱۴۴۰ را بر ۳ تقسیم کرده و ۴۸۰ را در جواب بگیریم. آهان! اینگونه پیکسلها را میشمارند: ۴۸۰ در ۲۴۰ یا ۱۱۵٬۲۰۰ پیکسل. پس با نگاه به پیکسلها، نسبت صفحه ۲:۱ است (۴۸۰ ÷ ۲۴۰)، و آنچه که نگرانکننده است اظهار ۱۶:۹ عریض بودن صفحهٔ نمایش در دفترچهٔ مشخصات فنی است. پیکسلها مربعی نیستند؛ این نیاز به روال اصلاح نسبت صفحهٔ نمایش دارد، چیزی که پایونیر بیشرمانه در تقریباً همهٔ مدلهای دیویدیخوان صفحه نمایشدار داخل ماشینش از قلم انداخته است. پس صبر کنید، اوضاع از این هم بدتر خواهد شد!
با داشتن قطری معادل ۷۶٫۲ میلیمتر یا دقیقاً ۳٫۰ اینچ، ابعاد فیزیکی قابل رؤیت صفحهٔ نمایش ۶۶٫۸ در ۳۶٫۷ میلیمتر است—مشخهای که به آن محوطهٔ نمایش مؤثر گویند. این منتج به نسبت فیزیکی نمایشی (DAR) برابر با ۱٫۸۲:۱ خواهد شد (۶۶٫۸ ÷ ۳۶٫۷). این با صفحهٔ نمایش ۱٫۷۷۸:۱ (عریض ۱۶:۹) مذکور در دفترچهٔ مشخصات فنی مطابقت ندارد.
وقتی نسبت چینش پیکسلها و صفحهٔ نمایش مطابقت ندارد، پیکسلها مربعی نیستند، که در مورد سری MVH-8250، نسبت پیکسلی (PAR) برابر ۰٫۹۱:۱ دارند (۱٫۸۲:۱ ÷ ۲:۱).
تصویر نشان میدهد که چگونه باید فریمها ۱۰۹٫۹% پهنتر از آنچه طراح در ذهن دارد طراحی شوند، با نسبت ذخیرهای (SAR) برابر با ۲:۱ و چگونه نسبت پیکسلی (PAR) برابر با ۰٫۹۱:۱ به قابهای تصویر اعمال میشود تا با نسبت نمایش (DAR) صفحهٔ ۱٫۸۲:۱ مطابقت کنند. به آلبوم آرت کشیده شده بصورت افقی (با طرح قورباغه در داخلش) که در حالت عادی باید مانند طرح روی جلد سیدی مربعی باشد دقت کنید.
با توجه به پهنای صفحهٔ ۶۶٫۸ میلیمتری، برای رعایت معیار ۱۶:۹ عریض (۱٫۷۷۸:۱) بودن صفحه نمایش، ارتفاع صفحهٔ نمایش باید ۳۷٫۵۷۵ میلیمتر میبود. اما ما میدانیم صفحه در عوض آن یک صفحهٔ ۱٫۸۲:۱ و ۰٫۸۷۵ میلیمتر کوتاهتر از یک صفحهٔ واقعاً ۱۶:۹ است (۳۷٫۵۷۵ − ۳۶٫۷). این ممکن است کمتر از یک میلیمتر باشد، اما توجه کنید این در یک صفحهٔ نمایش کوچک ۳٫۰″ است که منجر به خطای غیر قابل چشمپوشی برابر با ۲٫۳% میشود. برای اینکه بتوانید مجسم کنید این خطا چقدر هولناک است، تصور کنید تلویزیون پلاسمای ۴۲ اینچی خریدهاید که در ارتفاع نیم اینچ کوتاه است!
نمونههای کمیابی وجود دارند که ابعاد پیکسلها و ابعاد صفحهٔ نمایش از نسبت همسانی پیروی میکنند که این مسئله نیاز به روال اصلاح نسبت تصویر را مرتفع میسازد. بعنوان مثال، صفحهٔ نمایش ۸۰۰ در ۴۸۰ پیکسل با ابعاد ۱۵۲٫۴ در ۹۱٫۴۴ میلیمتر ۷ اینچ عریض با نسبت ۱۵:۹ (۱٫۶۶:۱) در مدل دوستداشتنی ۲۲۰٬۰۰۰ ین ژاپنی کاروزریا AVH-P900DVA و سلف آن، دستگاه ۲۵۰٬۰۰۰ ین ژاپنی کاروزریا AVH-P90DVA را میتوان نام برد، که با نام مدلهای دیگر مانند پایونیر AVH-P7900DVD، AVH-P7950DVD، AVH-P7800DVD، و AVH-P7850DVD نیز عرضه میشوند.
کیفیت صدا
برای پخش رادیویی آنالوگ، نسبت پیام به همهمه (سیگنال به نویز) گیرندهٔ رادیویی ایام آن ۶۲ دسیبل (شبکهٔ آیاچاف-ای) بوده و برای افام ۷۲ دسیبل است. اما دفترچهٔ مشخصات فنی اشارهای به مقیاسهای کیفی برای منابع چندرسانهای (یعنی اسدی، یواسبی، و ورودی کمکی) نکردهاست.
با توجه به نسبت پیام به همهمهٔ امپلیفایر آن که ۹۱ دسیبلادجاستد (مرجع ۱ وات روی ۴ اهم) است، در حد آراس با کیفیت نیست، اگر چه از اکثر پخش صوتهای سیدی/امپیتری ساخت دیگران با کیفیتتر است. البته اگر یک مبدل یواسبی (پایونیر CD-UB100)، یک مبدل بیسیم بلوتوث (پایونیر CD-BTB200)، و یا یک مبدل میانای آیپاد (پایونیر CD-IB100II) را به یک پخش خوب، مثلاً خانوادهٔ DEH-P88RS (DEH-P80RS/DEH-P80RSII آسیایی، DEH-P88RS/DEH-P88RSII اروپایی، پریمیر DEH-P880PRS امریکایی، و کاروزریا DEH-P910/DEH-P930/DEH-P940 ژاپنی) وصل کنید، غیر از کنترلها که بخاطر عدم راحتی در انجام کارشان دیوانهتان خواهند کرد، دو بار کیفیت را از دست میدهید:
- تمام آن برافزاها فطرتاً بیکیفیتاند، حداقل بیکیفیتتر از آنچه درون MVH-8250BT کار گذاشته شدهاست، چه برسد به نسبت پیام به همهمهٔ ۱۰۵ دسیبلی بخش سیدی صوتیخوان DEH-P80RS (۱ کیلوهرتز) (شبکهٔ آیاچاف-ای).
- کابلهای آنالوگ آیپی-باس بکاررفته برای اتصال برافزاها به پخش، باعث از دست رفتن کیفیت میشوند. بیشتر بخوانید:
برای رسیدن به هماندهی صوتی، مهندسان پایونیر بهترین داشتههای فناوری دههٔ ۱۹۹۰ را در کابل الحاقی آیپی-باس—که برای اتصال تعویضکنندهٔ سیدی دارای فناوری پیشرفتهٔ آن روزگار استفاده میشد—بکار برده بودند. برای جلوگیری از لغوشدگی همهمهٔ القائاً جفتشده و تداخل امواج الکترومغناطیسی، آنها از سیم شیلددار کم مقاومت ۲ زوج با سپر فویل فلزی مجزا بعلاوهٔ سیمهای برق و اطلاعات استفاده کردهاند. اما این امروزه در دههٔ ۲۰۱۰ به اندازهٔ کافی خوب نیست.
شما برای اتصال برافزاها به یکدیگر و به پخش، به کابل آنالوگ آیپی-باس الحاقی دو سر نر (پایونیر CD-IP600) نیاز دارید، که طول آن ۶ متر (۲۰ فیت) است. پس اگر میخواهید همهٔ برافزاها را داشته باشید، شما باید همه را بدنبال هم اتصال سری کنید؛ که در صورت استفاده از هر سه، سر به ۱۸ متر خواهد زد! در انتهای زنجیر کابلها، و بالنتیجه در مقام پایینترین کیفیت، ورودی کمکی (پایونیر CD-RB10) قرار دارد. بجای آن، میتوانید از کابل الحاقی ۱٫۵ متری آیپی-باس دو سر نر (پایونیر CD-IP150) استفاده کنید.
پس همانگونه که میبینید، هد گرانتان تباه شد، زیرا شبکهٔ دیجیتال پیآراس با شیب -۲۴ و -۳۶ دسیبل بر اکتاو و برافزاهای بیکیفیت آنالوگ را در آن واحد در حال کار دارید! پس بیخیال افزودن برافزاها به پیآراس شوید، و اگر معتاد چندرسانهای هستید، فعلاً به همین پخش غیر مکانیکی بسنده کنید.
در مورد کیفیت صدا، این بهترین پخش غیر مکانیکی است، البته نه بهترین همهکاره.
جمعبندی
مشتاقانه منتظر پخش چندرسانهای دیجیتال غیر مکانیکی آراس (سری مرجع) هستم، محصولی که قیمت در آن چندان مهم نیست و تنها کیفیت و امکانات مطرح است: برابرساز (ایکووالایزر) گرافیکی ۱۳ باندی، پریهای ۵ ولتی، ای۲دیپی و ایویآرسیپی بلوتوث، درگاه یواسبی در پشت، درگاه ورودی کمکی صوتی/تصویری در پشت، قاب ضد سرقت کاملاً جدا شونده، خروجی تصویر، شکاف دوتایی اسدیاچسی، پشتیبانی آدموار فایل سیستمها، پشتیبانی بازهٔ وسیعتری از قالبهای پروندههای چندرسانهای، قابلیت مرور و جستن سریع و در عین حال راحت فایلها، سینی محفظه برای نگهداری پخشکنندهٔ چندرسانهای درون هد، پشتیبانی مایکروسافت زون اچدی، صفحه نمایش افدبلیوویجیای واقعاً ۱۶:۹ عریض، و بازگشت تراشههای دیاسپی مجهز به کاربری دامنهٔ صدا (اسافسی).
تونتری (سینی آهنگ) سونی سازوارهای برای نگهداری آیپاد یا هر افزارهٔ یواسبی دیگر است که به شما امکان میدهد پیامپی خود را درون سونی DSX-S100 قرار دهید، بجای آنکه پلیر درون داشبورد یا جافنجانی جولان دهد. این محفظهٔ نگهداری داخلی ایراد سیمهای ول را مرتفع میکند و شما را قادر به انجام نصبی مرتب و پاکیزه میکند.
English
بررسی جالبی بود. نکته ظریف صفحه نمایش به عقل جن هم نمی رسید. دستگاه خوبی است البته تنها برای شروع انقلاب دور انداختن CD. امیدوارم در ایران ورودی ریموت فرمان داشته باشد.
اولین نمونهٔ شرکتی آن در ایران که یک MVH-8250BT تولید فوریهٔ ۲۰۱۰ است، روز ۲۶ اردیبهشت ۱۳۸۹ رونمایی شد. خوشبختانه ورودی اینترفیس ریموت فرمان دارد.
واقعاً عالی بود.
عذر میخوام اگه ربطی نداره ولی من الان یه AVH-P4350DVD دارم و میخوام اون رو ارتقا بدم. چه پیشنهادی دارین؟ این مدل ضبطی که بررسی کردین جدیدترین مدله؟ ممنون از پاسخگوییتون برادر
مدل بلوتوثدار MVH-8250BT و مدل سادهٔ MVH-8250 که در این مقاله بررسی کرده بودم، محصولاتی مربوط به سال ۲۰۱۰ بوده و این مقاله و محصولات بهروز نیستند—ر.ک. تاریخ مقاله.
با توجه به استاندارد ۷۷۳۶، هدیونیتهای استاندارد single DIN (180×50 mm panel) یا double DIN (180×100 mm panel) هستند.
خانوادهٔ MVH یعنی هدیونیتهای media player فاقد درایو نوری، شامل
2010
2011
2012
2013
2014
از نوع قدکوتاه هستند، ولی هدیونیت AVH-P4350DVD فعلی شما، که از محصولات سال ۲۰۱۱ کمپانی پایونیر برای بازار آسیا-اقیانوسیه است، از نوع 2-DIN یا قدبلند است. اگر برای جایگزینی AVH خود با همان ابعاد بهدنبال جایگزین جدیدتر و/یا کاملتر و پیشرفتهتر هستید، میتوانید به AVHهای مدل ۲۰۱۳ و ۲۰۱۴ همردهٔ دستگاه خودتان—یا با بودجهٔ بالاتر به ردهٔ پیشرفتهٔ 8 (یعنی 8450 / 8550 / 8650)—فکر کنید. همچنین، با حفظ دقت و احتیاط لازم، میتوان به هدیونیتهای دستدوم هم فکر کرد.
توجه: اگرچه صدای بسیاری از دستگاههای حتی پایینتر از سری 8 برای اکثر کاربران فراتر از مقبول است، دقت کردید که من از اصطلاح پیشرفته و نه حرفهای برای ردهٔ 8 استفاده کردم. استفاده از اصطلاح «حرفهای» برای خودِ ردهٔ 8 (و دربارهٔ بسیاری دیگر از سیستمهای صوتی خودرو و خانگی) بیشتر به جوک شبیه است و صدای حتی نزدیک به حرفهای توسط ردهٔ 8 بهتنهایی تولید نمیشود. تنها با افزودن پروسسور چند کانال hi-end پایونیر (DEQ-P9 + CD-DD25 کاروزریا ژاپن | DEQ-P8000 امریکای شمالی | DEQ-P6600 اروپا | DEQ-P7650 + CD-DD25 آسیا-اقیانوسیه) به AVH-P8450BT یا AVH-X8550BT به صدای چند کانال «نزدیک به حرفهای» دست خواهید یافت. همچنین توجه کنید امکان افزودن پروسسور چند کانال به مدل ردهبالای سال ۲۰۱۴ یعنی AVH-X8650BT وجود ندارد، چون خروجی optical و پورت IP Bus از مدل ۲۰۱۴ حذف شده است. برخلاف مدلهای hi-end اروپا و امریکا که این اتفاق شوم از سالها قبل برایشان افتاد، در آسیا-اقیانوسیه، مدل AVH-P8450BT سال ۲۰۱۲ و مدل AVH-X8550BT سال ۲۰۱۳ دارای هر دو خروجی اپتیکال و پورت آیپی باس بوده و این امکان را پشتیبانی میکنند. این محدودیت، که در پی تصمیم احمقانهٔ مدیران پایونیر مبنی بر حذف پشتیبانی پروسسور چند کانال بهوجود آمده است، باعث میشود صدادوستانی که پروسسور دارند نخواهند به سری 8 امسال (AVH-X8650BT) ارتقاء دهند—البته اگر بتوانند امکانات افزودهٔ اغوا کنندهٔ امسال مانند مالتیتاچ، پشتیبانی NTFS، پخش گسترهٔ بیشتری از فایلهای چندرسانهای (مخصوصاً FLAC)، و صد البته CarPlay را نادیده بگیرند!
نهایتاً، انتخابهای شما در بازار ایران:
2014
2013
2012
سلام
لطفا راجع به حروف به کار رفته در مدلهای پایونیر توضیح بدید.مثلا پیشوندهای mvh deh avh وحروف و پسوند های بعد از ان مثل x ui bt bs و … توضیح بدید.
KEHها، دستگاههای کاستخوان بودند. KEXها، کاستخوانهای حرفهای بودند، مانند مدل پرچمدار KEX-M900. کاستخوانها سالهاست از چرخهٔ تولید خارج شدهاند.
DEHها، دستگاههای دیسکخوان هستند که در ابتدا فقط Audio CD میخواندند. از سال ۲۰۰۲ و با ارائهٔ DEH-P9450MP، برای اولین بار، پشتیبانی MP3/WMA در این خانواده از هدیونیتها شروع شد و برای سالها، پسوند MP نشانهٔ پشتیبانی فرمت MP3 بود. بعدها، با استاندارد شدن پشتیبانی MP3 در همهٔ محصولات سری DEH، پسوندهای BT به نشانهٔ بلوتوث داشتن و UB به نشانهٔ USB داشتن، جایگزین MP شد. DEXها، دیسک صوتیخوانهای حرفهای هستند، مانند مدلهای پرچمدار DEX-P1R قدیمی و DEX-P99RS جدید که پسوند RS در آن به معنی «سری مرجع» (Reference Series) است.
AVHها، دستگاههای Audio/Video Headunit صوتی/تصویری هستند، DVD میخوانند، و در اغلب مدلها دارای تاچ پنل تصویری double-DIN یا single-DIN (با مکانیزم slide-out) هستند. این دستگاهها ابتدا دارای پسوند DVD بودند و سپس با ارائهٔ بلوتوث، پسوند BT جایگزین آن شد. بهتازگی و با ارائهٔ تیونر تلویزیون دیجیتال (ISBT-T/DVB-T) بصورت داخلی روی AVHهای ۲۰۱۵، پسوند TV به این مدلها اضافه خواهد شد.
در جایگاهِ پس از dash در مدل هدیونیتها، دستگاههای دارای پورت IP-Bus، میانوندِ P داشتند. از ۲۰۱۳ و حذف IP-Bus، دستگاهها دارای میانوندِ X شدند. دستگاه AVH-X8550BT بازار خاورمیانه/اقیانویسه (شامل ایران) در سال ۲۰۱۳ به اشتباه میانوند X داشت، در حالیکه بهدلیل داشتنِ پورت IP-Bus باید میانوند P میداشت و همانند AVH-P8450BT محصول ۲۰۱۲، آن هم AVH-P8550BT نامیده میشد. مشابهِ این دستگاه، چه در امریکا (AVH-X8500BHS)، چه در اروپا (AVH-X8500BT)، فاقد پورت IP-Bus بود و به همین دلیل، سال ۲۰۱۲ برای امریکا و اروپا، آخرین سالی بود که میشد پردازندهٔ صوتی دیجیتال چندکانال Dolby/DTS (مدل DEQ-P8000 امریکا / DEQ-P6600 اروپا) را از طریق IP-Bus به AVH-P8400BH امریکا و AVH-P8400BT اروپا متصل و کنترل کرد. به همین دلیل، مدل AVH-X8550BT خاورمیانه/اقیانویسه، با وجودِ داشتنِ میانوندِ X، در حقیقت، آخرین بازمانده از Pها و تنها مدل ۲۰۱۳ در جهان بود که قادر به افزودن DSP رسمی پایونیر بصورت add-on بود و از این نظر یک استثناء و دستگاهی خاص محسوب میشود.
MVHها، دستگاههای Music Video Headunit صوتی/تصویری single-DIN با صفحهنمایش کوچک (حدود ۳ اینچ) غیر تاچ و فاقد مکانیزم و قطعات مکانیکی دیسکگردان هستند و فقط از رسانههای مبتنی بر حافظهٔ فلش، مانند USB و SD موزیک/ویدیو اجرا میکنند. پسوند UI در این خانواده از هدیونیتها به معنی USB با امکان iPod/iPhone direct control است.
درود استاد عزیز. بهترین هدیونیت بدون دیسک که خروجی های صداش 6 کاناله باشه کیفیت صداش عالی باشه بلوتوث داشته باشه پشتیبانی از یو اس بی / آ یو ایکس / اندروید / رادیو خوب / از نوع قد کوتاه خلاصه کامل و جدید باشه چی و چه برندی برای ایران پیشنهاد می کنید؟
درود. متأسفانه چند سال است aftermarket car audio/video بازاری رو به افول دارد. این روزها کمتر کسی روی خودروهای ژاپنی و کرهای اقدام به تغییر سیستم infotainment میکند، هرچند حتی سیستمهای سفارشی JBL و Infinity این خودروها صدایی خیلی معمولی دارند. Bose که مشخص است، بقول معروف «No highs, no lows, must be Bose»؛ کمپانی که مانند کمپین ریچارد نیکسون (انتخابات ریاست جمهوری ۱۹۶۸ امریکا) که ادعا میکرد راهحلهای secret برای مشکلات امریکا دارد، بوز هم تکنولوژیهای secret دارد! سیستم صوتی مسخرهٔ مرسدس-بنز و بامو (چه استاندارد، چه سفارشی Harman/Kardon و B&O) برای اکثر کاربران کافی است، اگرچه نمیدانند چرا آن صدای فراگیر مهندسیشده (بخوانید دستکاریشده) که از آن بلندگوهای پلاستیکی سبکوزن دوزاری بیرون میآید، گوش را خسته میکند. بگذریم… این است که پایونیر، سایز بیزینس خودرویی خود را شدیداً کوچک کرده و مثلاً دیگر MVH رده بالا تولید نمیکند. از محصولات روز فاقد مکانیزم سیدی، مدل خیلی معمولی Pioneer MVH-X370BT در اروپا وجود دارد که از ردهٔ متوسط رو به پایین (3) است و همین مدل هم در خاورمیانه/اقیانوسیه ارائه نمیشود. بعضی ممکن است پیشنهاد دهند که DVDخوانهای دارای صفحه نمایش کوچک مانند Pioneer DVH-875AVBT را جایگزین انتخاب قبلیتان کنید، که به دلیل اینکه این رده از محصولات، منطقهای (regional) است، از آنها حذر کنید. CD/DVDخوانی بگیرید که معادل اروپایی/امریکایی و مخصوصاً JDM یعنی Carrozzeriaـی ژاپن داشته باشد. محصولات منطقهای، بدون هزینهٔ R&D کافی و با کیفیت پایین، برای ذائقهٔ مردم منطقهای خاص تولید میشوند و من آنها را پیشنهاد نمیکنم. مثال بارز، خانوادهٔ Sony SHAKE است که برای بازار هدف «جوانهای برزیلی که در ساحل پارتی میکنند» تولید شده است. جای این سیستم بلند (ولی بیکیفیت) غولپیکر، سواحل شرقی امریکای جنوبی است، نه آپارتمانی در تهران!
سلام ببخشید یه سوال دارم بابت مدل 8250 میخواستم بدونم فرمت فایل تصویری باید چی باشه تا پخش کنه؟
درود. عدم اشراف بر ۳ مفهوم Audio Format, Video Format, and Multimedia File Container Format و تفکیکِ مفهومی آنها باعث میشود اغلب مردم قادر نباشند بین فایلهای موجود در آرشیو شخصیشان تمایز قائل شوند و فایلها را با لیست فایلهای پشتیبانیشدهٔ اعلامشده از طرف شرکتهای سازندهٔ انواع سختافزار و نرمافزار media player مطابقت بدهند و فرضاً بتوانند با اطمینان بگویند فلان فایلِ بخصوص، حتماً در فلان دستگاه پخش میشود، یا پخش نمیشود، یا بدون تصویر (یعنی فقط صدایش) پخش میشود، یا بدون صدا (یعنی فقط تصویرش) پخش میشود.
برای آشنایی با مفاهیم بالا، لازم است بدانید هر فایل صوتی، شامل یک جریان (stream) با قالب (format) صوتی (audio) است که درون یک قالب محفظه (container) پکیج شده است و فاقد جریان تصویری (video) است. مثلاً یک MP3 معمولاً شامل یک جریان صدای MPEG-1 Audio Layer III درون یک پکیج MPEG Audio با پسوند mp3 است. یا مثلاً یک فایل صوتی اپل، معمولاً شامل یک جریان صدای Advanced Audio Coding درون یک پکیج MPEG-4 Audio با پسوند m4a یا aac است. همچنین، یک فایل صوتی/تصویری DivX استاندارد، شامل یک جریان تصویری MPEG-4 Part 2 معروف به MPEG-4 Visual و یک جریان صوتی MPEG-1 Audio Layer III در یک کانتینر Audio Video Interleave با پسوند avi یا divx است. اما بالعکسِ این قضیه لزوماً صادق نیست، یعنی مثلاً یک فایل AVI لزوماً یک DivX با صدای MP3 نیست؛ چراکه کانتینر AVI میتواند فرمتهای صوتی و تصویری دیگری را در پکیجِ خود جای دهد.
بنابراین، طبق توضیحات فوق، فایلهای چندرسانهای پشتیبانیشده در خانوادهٔ پایونیر امویاچ سال ۲۰۱۰—شامل MVH-P8200BT، MVH-P8200، MVH-8200BT، MVH-8200، MVH-8250BT، و MVH-8250—در ۳ قسمت قابل بحث است: فرمتِ بخشهای صوتی، تصویری، و کانتینر.
فرمتهای صوتی MP3, WMA, AAC در این پخش خودرو کار میکنند، اما این پشتیبانی ناقص است، چون فرضاً من میتوانم یک پروندهٔ صوتی در قالب WMA یا AAC داشته باشم، اما نمیتوانم ویدیوی AVI شامل صدایی در همین فرمتها داشته باشم، بلکه صدای AVI باید اجباراً MP3 باشد.
فرمت ویدیویی DivX تنها قالب تصویری است که در این پخش خودرو پشتیبانی شده است، اما نکته اینجاست که فقط ویدیوهای encodeشده تحت نمایهٔ سینمای خانگی (Home Theater Profile) قابل پخش است، که یکی از محدودیتهای این پروفایل، حداکثر ابعاد تصویر 720×480 با سرعت ۳۰ فریم بر ثانیه در سیستم NTSC و 720×576 با سرعت ۲۵ فریم بر ثانیه در سیستم PAL بوده و همچنین bitrate متغیر ویدیویی نباید از 4.8 Mbps بیشتر شود. البته پروفایل سینمای خانگی بطور کامل پشتیبانی نشده است، چون این پروفایل در بخش صدا، ۸ کانال MP3 یا MP2 یا AC3 را مجاز میداند.
از لحاظ قالبهای کانتینر، ظاهراً AVI, ASF و بخشهایی از کانتینر MPEG در پخش 8250 پشتیبانی شده اند.
در نهایت، با رعایت تمامی این مطالب، با نگاه به پیکرهبندی دیسک، معمولاً محدودیتهایی نیز در پشتیبانی انواع File System, Partitioning, and Disk Format وجود دارد. اصطلاحاتی مانند NTFS, FAT32, exFAT, MBR, GPT, Primary Partition و غیره حتماً به گوشتان خورده است…
با خواندن این مقاله، بیشتر با ضعف این پلتفرمها آشنا میشوید.
سلام خسته نباشید به شما و همکارانتان
سوال من این هست که ایا مدل DEH 8400BT بهتر است یا MVH 8200Bt . از نظر شما واسه سیستمکدام حرفه ای تر هست و به روز تر میباشد
درود. در اعداد ۴ رقمی شماره مدلهای هدیونیت خودروی پایونیر، رقم اول نشانگر رده (بالاتر = حرفهای تر) و رقم دوم نشانگر نسل (بالاتر = جدیدتر) است. بنابراین، 8200 از نسل ۱۲ (یا ۲۲ یا ۳۲ — با احتساب کاستپلیرهای دهه ۱۹۹۰ و ۱۹۸۰) و طراحی سال ۲۰۰۹ و تولید سال ۲۰۱۰ است و 8400 از نسل ۱۴ (یا ۲۴ یا ۳۴) است و طراحی سال ۲۰۱۱ و تولید سال ۲۰۱۲ است؛ بنابراین ۲ نسل = ۲ سال جدیدتر از ۸۲۰۰ است. ضمناً با وجود این که هر دو دستگاه از ردهٔ ۸ هستند، دیسکخوانهای DEH رده ۸، به مراتب از پخشکنندههای چندرسانهای MVH فاقد مکانیزم رده ۸ باکیفیتتر هستند.
از نظر طراحی ظاهری، DEH-8400BT مدل سال ۲۰۱۲، درست ۱۰ سال پس از ارائهٔ اولین سری دستگاههای پخش MP3 خودرویی پایونیر و با نگاهی به طراحی آن دوران عرضه شده است. دستگاه DEH-P9400MP به عنوان اولین پخش خودرویی پایونیر با قابلیت MP3 و یک رده پایینتر از آن، دستگاه دوپنل DEH-P8400MP در سال ۲۰۰۲ عرضه شدند؛ که مدلهای متناظر آسیایی آنها یعنی DEH-P9450MP و DEH-P8450MP در ایران برای سالها (خصوصاً تا قبل از ارائهٔ DEH-P80RS) بهعنوان مرجع دستگاههای خودرویی محسوب میشدند.